Bloemen en hun symboliek
Bartolomeo Veneto, Idealised portrait of à Courtisane as Flora. 1520
Flora was de Romeinse Godin van de lente en de bloemen. De bloem staat symbool voor de broosheid en de vergankelijkheid van de mens.
Paul Cézanne, De vaas met tulpen. ca 1890
Deel 1 van De tulp. Symbool van de liefde.
Volgens een Perzische legende is de tulp ontstaan uit het bloed en tranen van een jonge vrouw die op zoek was naar haar geliefde. Tijdens de zoektocht raakte ze zwaar gewond. Haar tranen, vermengd met bloed, veranderden in tulpen. De jonge vrouw stierf.
Rode tulpen staan voor eeuwige liefde, witte tulpen staan voor vergeving, gele tulpen staan voor waarderen, roze tulpen staan voor moederliefde.
Balthasar van der Ast, Vaasje met enkele tulp. 1625
Deel 2 van De tulp. De kwetsbare schoonheid van De tulp staat symbool voor ijdelheid en de vergankelijkheid van het leven. De vanitas.
De tulp is van origine afkomstig uit het Midden-Oosten. In de 16de eeuw wordt de tulp naar Europa gebracht. Tot de meest gewilde en gezochte tulpen, door kruisingen gekweekt, waren de gestreepte en de rode tulpen. De gestreepte tulp was een gevolg van een virusinfectie. Hierdoor kwam er niet elk jaar dezelfde tulp uit een bol.
De tulp is veel te zien op stillevens. Deze, vroeger, zeldzame bloem laat de economische waarde zien maar ook zijn kwetsbare schoonheid. Deze factoren verwijzen naar de onbestendigheid van het leven.
Beeld 1. Dick Ket, Narcissen. 1927
Beeld 2. Caravaggio, Narcissus. 1597-1599
De narcis staat symbool voor eigenliefde en egoïsme.
Versie uit Metamorfosen van Ovidius. De nimf Echo wordt verliefd op de jonge jager Narcissus. Narcissus wijst Echo op een brute wijze af. Ze kwijnt weg, alleen haar stem blijft over.
Aphrodite, de godin van de liefde, besluit Narcissus te straffen. Aphrodite zorgt dat hij verliefd wordt op zijn spiegelbeeld. Narcissus kan zijn ogen niet van zichzelf afhouden. Hij sterft omdat hij "zijn geliefde" niet kan bereiken. Het enige wat van Narcissus overblijft is een gele bloem: de narcis.
Beeld 1. Georg Frederik Ziesel, Rozen, hyacint en andere bloemen in een glazen vaas in een stenen nis. 1770?
Beeld 2. Nicolas-René Jollain, Apollo en Hyacinthus. 1769
De hyacint staat symbool voor rouw en de dood.
Hyacinthus was één van de knapste jongen mannen op aarde. Apollo was zijn geliefde. Door zijn schoonheid trok Hyacinthus ook de aandacht van Zephyros, God van de westenwind. Op een dag zijn Hyacinthus en Apollo aan het discuswerpen. Uit jaloezie zorgt Zephyros ervoor dat de discus extra snelheid krijgt en het gezicht van Hyacinthus raakt. Hyacinthus sterft. Apollo had samen met hem willen sterven, maar door zijn onsterfelijkheid was dat niet mogelijk. Apollo belooft Hyacinthus dat hij hem nooit zal vergeten. Apollo zal hem blijven bezingen met zijn lier. Hij belooft Hyancinthus dat hij een bloem zal worden die ieder jaar verschijnt. Het bloed van Hyancinthus veranderde in purperkleurige hyacinten. Helaas bloeien de hyacinten maar kort in het voorjaar, net als het leven van Hyacinthus.